از دو ديدگاه ميتوان دنيا را ارزيابي نمود دنياي صالحه و دنياي مذمومه كه پيرامون هر كدام ميشود مطالبي ارائه داد . گاهي انسان دنيا وثروت دنيا را براي دنيا دوست دارد و براي بدست آوردن مال و ذخيره آن از هر راه مشروع و غير مشروع تلاش و كوشش مي كند و گاهي دنيا را براي سعادت واقعي وبراي انجام وظائف و تكاليفي كه بعهده اوست ميخواهد . لذا در حديثي داريم كه ميفرمايد : ( الدنيا دنيَيَان دنيا بلاغ ودنيا ملعونة ).( مجمع البحرين ج 1 ص 61 ماده دنيا ) اين حديث شريف دنيا را به دو صورت تصوير مينمايد دنياي بلاغ دنيايي است كه آدمي از راه مشروع كسب كرده و به آخرت ميرسد بر عكسِ دنياي ملعونه كه آن دنياي لهو و لعب است و انسان را از آخرت باز ميدارد، اسلام بر خلاف تاركان دنيا و دنيا دوستان است ، اسلام دنيا را ميخواهد مُنتها براي آخرت ، هيچ دنيا را پايي براي آخرت ميداند . دنيا از ديدگاه امام صادق (عليه السلام) امام صادق (عليه السلام) ميفرمايند : زهد در دنيا به ضايع نمودن مال و حرام كردن حلال نيست ، بلكه زهد آن است كه به آنچه در دست توست واثق تر از آنچه در دست خداست نباشي . (بحار الانوار : 67 / 310 ) حضرت علي(عليه السلام) هم در نهج البلاغه ميفرمايند: تمامي شاخه ها و مصاديق زهد در ميان دو كلمه از قرآن خلاصه ميشود:( لكَيلا تأسوا علي ما فاتكم و لا تفرحوا بما آتاكم . يعني : باشد كه بر آن چه از دست داده ايد ، اندوهگين نشويد و براي آنچه بهره مي بريد ، شادي نكنيد ) هر آنكه بر از دست رفته اندوهناك ، و بر دستاورد شاد نشود ، هر دو روي سكه ي زهد را بهره يافته است. ( فرهنگ آفتاب ، ج 6 ، ص 3020 ) و (وسائل الشيعه : 2 / 535 چاپ امير بهار ) . دنيا از ديدگاه امام حسن (عليه السلام): امام حسن (عليه السلام) ميفرمايند : براي دنيايت چنان باش كه گوئي جاويدان خواهي ماند و براي آخرتت چنان باش كه گوئي فردا ميميري .( نهج البلاغه كلمات قصار ) ابن يعفور ميگويد: به امام صادق (عليه السلام) عرض كردم ما دنيا را دوست داريم . امام فرمود : با اموال دنيا چه مي كنيد ؟ عرض كردم بوسيله آن ازدواج مي كنيم به حج مي رويم براي خانواده خرج مي كنيم به برادران كمك مي نمائيم ودر راه خدا صدقه مي دهيم امام فرمود اينكه دنيا نيست اين آخرت است . دنيا از ديدگاه امام سجاد (عليه السلام) : امام چهارم ميفرمايند : بخدا قسم دنيا و آخرت همانند دو كفه ترازوست كه هر كدام سنگين شد از ديگري بكاهد .( الخصال للصدوق : 1 / 54 ) از مجموع احاديث و روايات بدست مي آيد كه انسان بايد طوري در دنيا زندگي كند كه نه كاملاً دنيا را رها كند و از آن كنارهگيري كند و نه اينكه به دنيا و ماديّات دنيا دل ببندد كه از خدا و آخرت غفلت نمايد چون حب دنيا منشأ تمام خطاياست .