در راستاي مسألة آموزشهاي نظامي در اسلام، نه تنها به مسألة آموزش تيراندازي و اسب سواري تشويق شده، بلكه اجازة مسابقه و شرط بندي و برد و باخت را نيز در آن داده است، با اينكه اسلام در مسألة قمار و برد و باخت بسيار سختگير است و آن را يكي از گناهان كبيره ميشمرد، ولي اين موضوع را به خاطر فلسفههاي روشني كه دارد استثناء كرده است.
امام صادق(ع) ميفرمايد :
«اِنَّ الْمَلائِكَةَ لَتَنْفِرُ عِنْدَ الرِّهانِ، وَ تَلْعَنُ صاحِبَهُ ما خَلا الْحافِرَ وَ الْخُفَّ وَ الرِّيشَ وَ النَّصلَ» (وسائل الشيعه 13/347) [فرشتگان، به هنگام برد و باخت دور ميشوند و از آن نفرت دارند و صاحب آن را لعن ميكنند، مگر در مسابقات اسب سواري و شتر سواري و تير اندازي.]
جالب اينكه اينگونه مسابقات در حضور پيامبر(ص) و گاه با كمك مالي آن حضرت(ص) انجام مي‎گرفت، از جمله در حديثي از امام سجّاد(ع) ميخوانيم كه فرمود «اِنَّ رَسُولَ اللهِ(ص) اَجْري الْخَيْلَ وَ جَعَلَ سُبَقَها اَواقِيَ مِنْ فِضَّةِ» (وسائل الشيعه 13/349) [پيغمبر اكرم (ص) دستور مسابقة اسب سواري داد و مال المسابقه را مقدار قابل ملاحظهاي نقره قرار داد.]
حتّي از بعضي روايات استفاده ميشود پيغمبر(ص) شخصاً در بعضي از مسابقات شركت فرمود و مسابقه داد.

پيام قرآن ج 10
حضرت آيت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران