امام صادق(ع) فرمود: تعجب از مؤمن مطيع پروردگار است كه خدا چيزي براي او مقدّر نميكند مگر اين كه خير او در آن است (در عين حال صبر نميكند) اگر او را با مقراض قطعه قطعه كنند خير اوست و اگر شرق و غرب عالم را به او عطا كنند باز هم خير اوست؛ «عجبتُ للمرء المسلم لا يَقضي الله عزّوجلّ له قَضاء إِلّا كان خَيراً لَه و إِن قُرضَ بالمقاريض كان خيراً له وإن مَلك مَشارق الأرض و مغاربها كان خيراً له». (اصول كافي 2/62)
و باز از آن حضرت نقل شده است كه خداوند به حضرت موسي(ع) وحي كرد: اي موسي! [مخلوقي محبوبتر از بندگان مؤمن خود نيافريدهام. او را گرفتار بلا و مصيبت ميسازم چون خير او در آن است. و اگر عافيت به او ميدهم باز هم خير او در آن است. و شرّ را از او باز ميدارم براي اين كه خير او در آن است و من ميدانم كه صلاح او در چيست. پس مؤمن بايد بر بلاي من صبر كند و بر نعمتهاي من شاكر و به قضاي من راضي باشد. اگر به رضاي من عمل و امر مرا اطاعت كند، او را در زمره صديقين قرار ميدهم]؛ «يا موسي بن عِمران: ما خَلقت خَلقاً أَحبّ إِليّ مِن عَبدي المُؤمن فَإِنّي إِنّما أَبتليه لِما هو خير له واُعافيه لِما هو خَير له وأَزوي عنه ما هُو شَرّ له لِما هو خير له وأَنا أَعلم بِما يُصلح عَليه عَبدي، فَليَصبر عَلي بَلائي وَليشكر نعمائي ولَيرض بِقَضائي، أَكتَبه في الصِّديقين عِندي إِذا عمِل بِرضائي وَأَطاع أَمري». (همان)

: آية الله جوادي آملي
حماسه و عرفان