هر كس آية آخر از سورة كهف را بخواند، در هر ساعتي كه اراده كند، از خواب بيدار ميشود. دانشمندان اسلامي در اين زمينه روايتي را از امام صادق ذكر كرده اند كه ميفرمايد: ما مِن أَحَدٍ يَقرَءُ الكهف عند النوم اِلاّ يتيقظ فيالساعة الّتي يريدها; هيچكس نيست كه در هنگام خوابيدن، آخر سوره كهف را بخواند; مگر آنكه در همان ساعتي كه ميخواهد، بيدار شود.(مجمعالبيان، طبرسي;، ج 6، ص 499، داراحيأ التراث، لبنان، بيروت.)
همانطور كه در اين سخن امام صادق ميبينيم، شرط ديگر بيدار شدن، علاوه بر خواندن اين آيه آن است كه خود شخص هم ارادة برخاستن از خواب را داشته باشد; مثلاً اگر كسي دوست داشته باشد كه نيم ساعت قبل از اذان براي خواندن قرآن و نماز شب برخيزد، امّا خوابش ببرد، با خواندن اين آيه پيش از خوابيدن و ارادة برخاستن در ساعت معين، خداوند برايش حالتي پيش ميآورد كه در آن ساعت بيدار شود.
البته گاهي نيز ممكن است در اثر خستگي مفرط جسم، بيماري، مصرف غذايي نامناسب و... و گاهي نيز به اقتضاي سن خواب انسان بسيار سنگيني باشد و يا پس از بيداري، مجدداً خواب بر او غلبه كند ـ همانند كساني كه در اثر زنگ ساعت بيدار ميشوند و پس از بستن زنگ ساعت مجدداً به خواب ميروند و فردا خيال ميكنند كه ساعت زنگ نزده است ـ دراين صورت بايد انسان وضعيت خود را به حالت متعارف برگرداند.