با اين كه دروغ گويي، از زشت ترين صفاتي است كه در برخي افراد وجود دارد، امّا بنا به مصالحي، در بعضي موارد، دروغ گفتن جايز است كه به چند مورد از آنها اشاره ميكنيم:
1. آشتي دادن مردم: امام صادق در اين باره ميفرمايد: خداوند متعال، دروغ گفتن براي آشتي دادن را دوست دارد.( ميزان الحكمه، محمد محمدي ريشهري، ج 11، ص 5139، دارالحديث. )
2. همچنين امام صادق ميفرمايد: اصلاح دهنده (ميان مردم مسلمان)، دروغگو به شمار نميآيد.( همان. )
3. نيرنگ در جنگ: امام صادق ميفرمايد: مردي كه در جنگ نيرنگ زند، بر او گناهي نيست.( همان. )
و...
روشن است كه دروغ گفتن به غير از موارد جواز، عملي زشت و گناه است و نميتوان به بهانة مصلحت انديشي، راه را براي دروغ گفتن باز كرد.
قرآن كريم، ميفرمايد: ...وَ اجْتَنِبُواْ قَوْلَ الزُّورِ ;(حج،30)...و از گفتار باطل (و دروغ) اجتناب ورزيد. پيامبر اكرمدر اينباره ميفرمايد: بدترين سخن، دروغ است.( ميزان الحكمه، همان، ص 5121. )
هم چنين امام علي ميفرمايد: هيچ بديي، بدتر از دروغ نيست.( همان، ص 5123. )