در روايتي امام صادق ميفرمايد: نگاه كردن به قرآن عبادت است، لذا به كساني كه قرآن را حفظ هستند سفارش شده تا آن را از روي قرآن بخوانند تا چشم هم از آن بهرهمند گردد.(ر. ك: اصول كافي، كليني، ترجمة آية اللّه شيخ محمد باقر كمرهاي، ج 6، ص 425 ـ 426، انتشارات اسوه.)
بنابر اين نگاه كردن به قرآن و مطالعة آن بدون تلفظ كلمات كار خوبي است و ثواب دارد، ولي قرائت و روخواني قرآن محسوب نميشود. بهرهمندي و انس با قرآن راه هاي مختلفي دارد:
1. گوش كردن تلاوت قرآن 2. نگاه كردن و مطالعة قرآن كريم 3. روخواني قرآن بدون توجه به معاني آن.
4. قرائت قرآن همراه با فهم معاني و تدّبر در آيات آن 5. قرائت قرآن كريم و عمل به آيات آن.