استخاره با تسبيح مأثور و استخاره با قرآن مجرب است. گفتني استاستخاره؛ يعني، طلب خير نمودن. در رواياتي از اهل بيت (ع) ومردم ترغيببه استخاره شدهاند، اين استخاره در شروع هر كار و تصميم از خداوند طلبخير نمودن است، در حقيقت استخاره به اين معنا يك نوع دعاست كه بندههنگام آغاز هر كاري آن را مي تواند انجام دهد. براي نمونه به روايت زير توجهكنيد: امام صادق (ع) فرمودند: زماني كه تصميم براي انجام كاري گرفتي باكسي مشورت ننما. تا اينكه با خداي خويش مشورت نمايي. پرسيدم: چگونهبا پروردگار مشورت نمايم؟ فرمود: صد مرتبه مي گويي «استخير الله»آن گاه بامردم مشورت نما خداوند خير تو را بر زبان هر كسي كه بخواهد جاري خواهدساخت. (بحار ج 91 صفحه 253). اما آنچه كه امروز به عنوان استخارهمشهور است در حقيقت نوعي قرعه محسوب مي شود كه فرد متحير از آنبهره مي جويد. اين موضوع نيز در برخي از روايات همانند روايت جلد91صفحه 232 بحارالانوار به صراحت مطرح شده است. البته اين نكته را بايدياد آور شد كه به نظر تمامي علماي دين و صاحب نظران استخاره از ادلهشرعي نيست؛ يعني، عمل بر طبق آن هيچ الزام ديني ندارد. بنابراين مخالفتبا استخاره اشكال شرعي ندارد. خصوصا كه اغلب استخاره هاي مصطلح كهمردم انجام مي دهند به مورد و بجا نيست. زيرا تا عقل و خرد و مشورت باافراد ذي صلاح حكمي و قضاوتي داشته باشد نوبت به استخاره نمي رسد.لذا اگر مقتضاي استخاره در تضاد با يكي از احكام شرع و وظايف مكلف باشدمسلما هيچ گونه اعتباري ندارد. مانند اينكه شخصي استخاره كند نماز بخوانديا نه و استخاره بد بيايد و يا استخاره كند كار حرامي را انجام دهد و خوببيايد ازاين رو استخاره در صورت تضاد با احكام شرعي هيچ اعتباري ندارد.در صورت متضاد نبودن نيز عمل بر طبق آن واجب نيست.