حضرت ابا عبدالله الحسين عليه السّّلام فرمود: كسي كه به خاطر مظلوميت ما و مصيبتهايي كه بر ما وارد شده،قطرة اشكي از چشمش ريخته شود يا چشمش اشك آلود گردد، خداوند ساليان متمادي او را در بهشت جاي مي دهد[19].
از حديث استفاده ميشود كه يكي از عوامل مهم ورود بهشت، گريستن در مصيبت خاندان نبوت است.
2- حضرت امام صادق عليه السّلام فرمود:كسي كه از ما ياد كند يا در پيش او ياد شويم و از چشمانش به اندازة پر پشه اي به خاطر مظلوميت ما اشك جاري شود، خداوند گناهانش را مي بخشد، حتّي اگر به اندازة كف دريا باشد[20].
3- حضرت رضا عليه السّلام فرمود: هر كسي مصيبت هاي ما را ياد كند و بر گرفتاري ورنج هايي كه بر ما وارد شده بگريد، در قيامت با ما خواهد بود. كسي كه از مصيبت هاي وارده بر ما ياد كند، پس بگريد و ديگران را نيز بگرياند، در روزي كه همة چشم ها گريان است(روز قيامت) چشمانش گريان نخواهد بود. اگر كسي در مجلسي بنشيند كه در آن ياد و خاطرة ما زنده شود و سنّت و گفتار ما بيان گردد، قلبش درروزي كه همه قلب ها مي ميرند، نمي ميرد[21] .

[19] محمد باقر مجلسي، بحار، ج44، ص278.
[20] محمد باقر مجلسي، بحار، ج44، ص278.
همان، ص279.
[21]بحار، ج44، ص278، حديث (1).