وارستگان آسمان انسانيت و سالكان طريق حقيقت، كمال نهايي انسان را در قرب و نزديكي به خدا مي دانند. عصارة آموزه هاي همة انبيا از آدم تا خاتم در همين نكته نهفته است و انگيزة تلاش و جهاد همه تلاش گران و مجاهدان خداباور، براي نيل به قرب الهي است كه كمال نهايي انسان در آن جا تأمين مي گردد.
ارتباط تنگاتنگ و صميمي با خدا آنگاه ميسر است كه آتش عشق به خدا درون انسان شعله ور گردد و او را در عبوديت و اطاعت حق تعالي به رتبة عشاق حقيقت نايل گرداند.
امام صادق(ع) فرمود: افضل النّاس من عشق العباده و عانقها؛[2] برترين مردم كسي است كه به عبادت عشق بورزد و ملازم آن باشد.
حافظ مي گويد:
به ولاي تو، كه گر بندة خويشم خواني از سر خوابگي كون و مكان برخيزم
پس بايد پرسيد چگونه مي توان عاشق خدا شد و پيش تر از آن مفهوم حقيقي عشق و عاشقي را ادراك نمود.
ادامة پاسخ به پيوست ارسال مي گردد.

[2] محمد باقر مجلسي، بحارالأنوار، ج 67، ص 253.