اگر موجب التذاذ شهوي نباشد (يعني از صحبت كردن با نامحرم لذّت نبرد اشكالي ندارد. همين طور كساني كه در فيلم ها بازي مي كنند و با هم گفتگو مي نمايند، اگر از صحبت با يكديگر لذّت شهواني نبرند، اشكالي ندارد.[1]
در روايات از گفتگوي مرد با زن نامحرم يا زن با مرد نامحرم مذّمت شده است:
امام صادق(ع) از پيامبر(ص) نقل مي فرمايد: نهي أن تتكلم المرأة عند غير زوجها و غير ذي محرم منها اكثر من خمس كلمات ممّا لابدّ لها منه؛[2] پيامبر از سخن گفتن زن در برابر مرد نامحرم بيشتر از پنج كلمه ضروري، نهي كرده است، يعني اگر حرف ضروري دارد، بيش از پنج كلمه نباشد.
باز از پيامبر(ص) نقل است: اربعٌ يمتن القلب: الذنب علي الذنب و كثره مناقشه النساء (يعني محادثتهنّ) و مما راه الاحمق يقول و تقول و لا يؤول إلي خير أبداً و مجالسه الموتي. قيل و ما الموتي؟ قال: كلّ غنيّ مترف؛[3] چهار چيز قلب را مي ميراند: گناه روي گناه [مداومت بر انجام گناهان و توبه نكردن از گناه]، گفتگوي زياد با زنان، بحث و جدل با انسان كودن و كم فهم. همنشيني و مجالست با مُرده ها. پرسيدند: مرده ها يعني چه؟ فرمود: يعني كساني كه ثروتمند اسراف كارند يا ثروتمندان دنيا گرا.
ابوبصير مي گويد: من به زني قرآن مي آموختم. روزي با او شوخي كردم. وقتي نزد امام باقر(ع) رفتم، حضرت فرمود: چه چيزي به زن گفتي؟ من از خجالت صورت خود را پوشاندم، حضرت فرمود: ديگر به او قرآن درس نده (و درس را تعطيل كن).[4]
طبيعي است كه گفتگوي مرد با زن نامحرم خواه ناخواه در علاقه و ايجاد روحية شهوي كم و بيش تأثير دارد، مخصوصاً اگر زن، جوان يا در مكان خلوت باشد. فقها گفتگوي غير شهوي مرد با زن نامحرم را مكروه دانسته اند و نگارندة وسائل بخشي از كتاب حديثي خود را به عنوان باب كراهه محادثه النساء لغير حاجه (كراهت گفتگوي غير ضروري با زنان نامحرم) آورده است.[5]
از اين روايات و روايات فراوان ديگر استفاده مي شود گفتگوهايي كه همراه با لذت و شهوت باشد، حرام است و بايد از آن ها اجتناب كرد و بدون شهوت و لذت هم كراهت دارد.

[1] آيت الله فاضل، جامع المسائل،ج 1، ص 484.
[2] وسائل الشيعه، ج 14، ص 143، باب 1106 از ابواب مقدمات نكاح.
[3] همان.
[4] همان.
[5] همان.