قسمتي از اين مطلب از مجهولات تاريخ است و هنوز تاريخ نتوانسته آن را صد در صد روشن كند. آن مقدار كه هست همين است كه اين درسها را از امام صادق آموخت. البته هستند افرادي كه به او اعتماد ندارند و مي‎گويند جابربن حيّان دوره‎اش اندكي متأخرتر از امام صادق است. آنها هم كه مي‎گويند متأخرتر است، مي‎گويند او شاگرد بعضي شاگردان امام صادق بوده است. ولي به هر حال آنهايي كه نوشته‎اند و به اين مسأله اعتماد دارند به همين عنوان نوشته‎اند كه او اين درسها را از امام صادق فرا گرفت و عمده اين است كه اين علوم قبل از او سابقه نداشته است و اين نشان مي‎دهد كه حضرت شاگردان مختلفي در قسمتهاي مختلف داشته‎اند. همة افراد يك ظرفيت روحي و فكري ندارند چنانكه حضرت امير به كميل بن زياد مي‎فرمود: «اِنَّ ههُنا لَعِلْماًجَمّاً لَوْ اَصَبْتُ لَهُ حمَلَةً» (نهج البلاغه فيض الاسلام، حكمت 139) علم فراواني دارم، افسوس كه آدم مستعدش را پيدا نمي‎كنم و بعد فرمود: پيدا مي‎كنم، يكي مستعد و باهوش است اما حقّه‎باز و دنياطلب، مي‎خواهد دين را وسيلة مادي قرار دهد؛ و يكي مقدس و متدين است ولي احمق است و استعداد علمي ندارد. يك ادمي كه هم استعدا علمي داشته باشد و هم استعداد اخلاقي پيدا نكردم.

مجموعه آثار شهيد مطهري ج18ـ سيري در سيره ائمه اطهار(ع)
شهيد مطهري