فرمود اي مفضل فكر كن در وسعت هوا و انبساط آن اگر هوا به اين انبساط و گشادگي نبود كه بتواند همه جا را فراگيرد آدمي از كثرت ادخنه و ابخره و كثافات جوي از دود و گرد و غبار و بوهاي نامطلوب و زننده كه در هوا پراكنده مي شود هلاك مي شد اگر هوا در يك نقطه يا منطقه ي تمركز مي يافت كه ابر و دود غليظ مي بود و نسيم آب و هوا نمي آمد دنيا و مافيها مي سوخت و آتش مي گرفت و لذا
خداوند متعال ابخره را زير سنگها و آهن و مواد عنصري قرار داد تا زياد در هوا منتشر نشود و هوا را در سطح زمين صاف و پاك و بسيط قرار داد تا بشر و حيوانات و نباتات بدان نسيم زنده بماند.

فرمود اگر هوا مانند آتش بود محتاج به روغن و مواد سوختي مي شد و اگر مانند خاك بود بايد ظرف معادن و منابع گردد و اگر مانند آب مركب بود باز محل بسياري از مواد مي گرديد و ظرف زمان و مكان مي خواست اما خداوند هوا را براي تسلط بر آب و آتش و خاك قرار داد و موجب حيات و زندگي همه موجودات قرار داد از طرفي براي دفاع يا استفاده از آب و خاك و آتش به او انگشتان داده ولي براي استفاده از هوا آلات تنفس عنايت فرموده كه با تنفس هوا همه اعضاء زنده و باقي هستند.