فرمود اي مفضل فكر كن در سخن گفتن كه خداوند بر آدمي الهام مي فرمايد تا آنچه در ضمير اوست بتواند به زبان آرد و به خاطرش خطور مي نمايد كه افكار خود را بدان بيان كند و ما في الضمير ديگران را بدين سخن درمي يابد اگر اين سخن گفتن نبود انسان در صف چهارپايان قرار مي گرفت و از ضمير خود و ديگران نمي توانست آگاه باشد چنانچه گفته اند سخن از عالم بالا فرود آمده و در خانه دل نشيمنگاه يافته است.

فرمود اي مفضل فكر كن در فن كتابت و نوشتن كه به آن اخبار و حوادث و علوم و
فنون را مي توان ضبط كرد و با نوشتن عهود و مواثيق و پيمان هاي بين مردم و اقوام و عشاير و ملل حفظ شئون اجتماعي انسان مي گردد و حساب و كتاب افراد در حقوق مادي و معنوي و كسب و تجارت و صنعت محفوظ خواهد ماند - اگر نوشتن نبود علم و دانش از بين مي رفت و روابط معاملات - قراردادها محو مي شد - يا از مسافرين به خاندانش خبري نمي رسيد - اگر خط و نوشتن نبود رشته اجتماع گسيخته مي شد و به اركان جامعه خلل مي رسيد.

فرمود موهبت الهي در علم و دانش است ولي خط و نوشتن از فنون مكتسبه انسان است كه با رموز و اسرار و لغات مختلف مي نويسند و لذا كتابت در ميان ملل مختلف است و هر امتي به زباني سخن مي گويند و به خطي مي نويسند.

خداوند زبان گويا داده و قدرت نوشتن عطا فرموده و تدبير بيان ما في الضمير را عطا كرده است و اگر خداوند به انسان كف دست و انگشتان كه آلت كتابت است نداده بود كه بتواند بنويسد مانند ساير حيوانات بود.