در اين فن شعر عصر امام ششم شهرتي بسزا يافت و شعرائي بودند كه اشعار بسيار در تغزل و تغني و تشبيب مي سرودند و گاهي در ملاعت و استمتاع و اوصاف و اقسام لهو و لعب شعر مي سرودند و اكثر آنها
شعراي بني اميه بودند به شرحي كه جنايات خلفاي اخير اموي يعني آل مروان را در تاريخ مفصل اسلام جلد اول شرح داديم آنها بودند كه قريحه شعرا را بر اين تمايل شهوات جلب مي كردند و ادامه به هوس بازي مي دادند و عمر بن ابي ربيعه كه در شرح حال حضرت سكينه بنت الحسين عليه السلام در كتاب فاطمه زهرا (س) نوشتيم از اشعر شعراي هجائي و تصنيف ساز مسخره و هزال بود كه رائيه او مشهور است.



أمن آل نعم انت غاد فمبكر

غداة غدام رائح فمهجر



و برخي از آنها اين اشعار را تعميم نمي دادند بلكه براي محبوب خاصي مي گفتند و احساسات خود را در دوستي منعكس مي كردند كه از شعراي معروف عاشق پيشه جميل بن معمر و قيس بن ذريح و مجنون ليلي بود كه در كتاب اغاني و تاريخ ادبيات عرب شرح حال هر يك مفصل ضبط است و حكيم نظامي گنجه اي داستان ليلي و مجنون را به فارسي با بهترين فرض تصور در نهايت اتقان و استحكام سروده است.

از شعراي غزل سراي آن عصر كثير غره و يزيد بن طثريه و وضاح اليمن و ذوالرمه و غيره بود كه داستان پرداز و قصه گوي منظوم هم بوده اند.

با مراجعه به تاريخ نظم و نثر قرن دوم اين حقيقت به دست مي آيد كه عاليترين عصر شعر عربي بوده است.