امام صادق و مجلس حيره


منصور كه به خلافت رسيد شنيد مردم اطراف امام جعفرصادق عليه السلام را گرفته اند و چهار هزار طلبه فاضل كه برجسته ترين طبقه مردم بودند - مي توانستند با يك نهضتي خط سير مردم را در سياست عوض كنند - منصور كه مردي بسيار جبون و بيمناك و سفاك بود امام صادق عليه السلام را از مدينه به عراق خواست.

ابوحنيفه مي گويد: وقتي منصور جعفر بن محمد را به عراق طلبيد مرا احضار كرد گفت مردم اطراف جعفر بن محمد را گرفته اند و بيمناكم از يك فتنه بزرگي كه آشكار گردد او را آوردم تو چهل مسئله مشكل تهيه كن من او را در مجلس رسمي مي خواهم با
حضور عده اي از رجال و علماء تو آن مسائل را بپرس تا چون نتواند پاسخ دهد او را سرزنش كنيم.

اين مجلس در حيره بود كه تا امام صادق عليه السلام وارد شد منصور او را بالاي دست راست خود نشانيد و از هيبت او چنان مرعوب شد و پس از لحظه اي ابوحنيفه را معرفي كرد گفت يا اباعبدالله اين ابوحنيفه فقيه معروف حيره است.

امام صادق عليه السلام فرمود او را مي شناسم - منصور رو به او كرد گفت اي ابوحنيفه مسائلي داري از اباعبدالله بپرس؟ گفت آري شروع كرد به طرح مسئله فقهي.

ابوحنيفه پرسيد امام صادق عليه السلام پاسخ داد گفت عراق اين طور فتوي مي دهند - حجاز اين نحو فتوي مي دهند اما فتواي من اين است - در خلال بيان مسائل از تمام جهات و جوانب و آراء و مقالات و فتاوي مختلف اظهار نمود تا چهل مسئله تمام شد - پس از آن امام صادق عليه السلام راجع به بطلان رأي به قياس با ابوحنيفه صحبت كرد او همچنان مانده و نتوانست اقامه دليلي بر عقيده و رأي خود كند.