صداقت و امانت با دوستان


حضرت امام صادق عليه السلام براي كوشش در حفظ برادران فرمود از مهمترين شرط ابقاء و ادامه دوستي دو اصل است - يكي صداقت و راستگوئي كه هيچ وقت به برادر ايماني خود دروغ و خلاف واقع نگوئيد كه در حق دوستي شما ظنين و بدگمان شود - دروغ و نادرستي مقراض دوستي است حس بدانديشي، بدگماني را تقويت مي كند به سخنان راست و درست ديگر هم با شنيدن يك دروغ ظنين مي شود و باور نمي كند - ديگر آنكه امانت او را حفظ كني و در حفظ امانت خواه امانت مالي يا معنوي مانند اسرار دروني و غيره باشد بايد همه را حفظ كرد و در راه خدا مصون داشت.

حضرت صادق عليه السلام مي فرمايد: اي اصحاب من هيچ چيز برازنده تر از اين نيست كه مرد در زندگي راستگو باشد - جدش امانت و صداقت را از اذهان و افكار عمومي به منصب گرفت و خودش در صداقت لهجه به صادق شهرت يافت به اصحابش نيز تأكيد مي كند كه صادق و امين باشيد كه اين دو خصلت افضل صفات انسانيت است اثري در دنيا و ثوابي در آخرت دارد محبوبيت نفوس دنيا براي راستي و درستي موجب معامله و وثوق بسيار مي شود و اين وجاهت ملي براي كمتر كسي دست مي دهد - بي نيازي - ثروت - بزرگواري - سيادت
حاصل امانت و صداقت است هر مردي كه امانت و صداقت نداشته باشد خوار و ذليل است.

قال (ع) لعبد الرحمن بن سباته و قد دخل علي الصادق بعد موت ابيه و هو شاب الا اوصيك فقال بلي جعلت فداك قال (ع) عليك بصدق الحديث و اداء لامانه تشرك الناس في اموالهم هكذا و اجمع بين اصابعه قال فحفظت الحديث فزكيت ثلثمائة الف درهم. [1] .

در وصيت به عبدالرحمن بن سباته فرمود وصيتي به تو مي كنم كه ارزش بي حدي دارد و آن مراقبت در راستي و درستي است كه اين دو خصلت را در اموال خود هم رعايت كن او گفت سيصد هزار درهم زكوة دادم و احاديث را در سفر و حضر به دست آوردم و حفظ كردم.


پاورقي

[1] بحارالانوار، ص 2021 ج 11.