از سطور زندگاني آن حضرت و رواياتي كه شاگردان مكتب جعفري به تواتر نقل كرده اند حضرت صادق عليه السلام مستجاب الدعوه بود و هر وقت چيزي از خدا مي خواست فوري حاضر مي شد.

در اسعاف الراغبين و لواقح الانوار شعراني حكاياتي بسيار نقل مي كند كه هر وقت امام صادق عليه السلام محتاج به چيزي مي شد عرض مي كرد يا رباه انا محتاج الي كذا فما يستتم دعائه الا و ذلك الشيي ء يجيئه موضوع.

اين نمونه از اجابت دعاي او بود كه بسيار ديده شده است و همانطور كه هفت مرتبه به وسيله دعا از شر منصور دوانقي مصون ماند و درباره شاعري به نام حكم بن عباس كلبي كه هجو كرد اميرالمؤمنين عليه السلام را نفرين فرموده او سگي شد و در كوچه هاي كوفه مي گشت تا آخر شيري آمد و او را دريد. [1] .

يك روز داود بن علي عباسي والي مدينه به دستور منصور فرستاد معلي بن خنيس مولاي حضرت صادق را برد كه به قتل برساند هر چند امام عليه السلام وساطت فرمود قبول نكرد تا آنكه امام در حق او نفرين كرد و بي درنگ در اطاق كارش فجأه كرد و بمرد [2] و از اين موارد در كتب نام برده بسيار ديده مي شود.