اسباب كمال سعادت


ما كل من اراد شيئا قدر عليه و لاكل من قدر علي شي ء وفق له و لاكل من وفق اصاب له موضعا فاذا اجتمع النية و القدره و التوفيق و الاصابة فهناك تجب السعاده

امام جعفر صادق (ع)

تمام كساني كه تصميم به كاري مي گيرند قدرت بر انجام آن را ندارند و همه كساني كه قدرت بر كاري را دارند توفيق انجام آن را ندارند - و همه كساني كه توفيق انجام كاري را پيدا مي كنند به هدف اصلي آن نمي رسند بنابراين هرگاه تصميم و قدرت و توفيق و اصابت به هدف جمع شد وسايل سعادت همه جمع شده و انسان سعادتمند مي گردد.



تكيه بر جاي بزرگان نتوان زد بگزاف

تا كه اسباب بزرگي همه آماده شود



حضرت امام ششم عليه السلام كه علاقه مند به شاگردان خود خصوصا به دانشمندان متقي و پرهيزكار آنان بوده ميل داشت اسباب سعادت را براي همه آنها فراهم گرداند و لذا موجبات سعادت را به آنها مي نمود و به عناوين مختلفه و طرق گوناگون آنها را از راه اطاعت شرع و تحكيم مباني اصول عقايد و عمل به فروع و احكام شريعت به سعادت رهنمون مي فرمود.

مواد اخلاقي و امهات ملكات را در مقدمه هر درس هر صبح و شام يادآوري مي فرمود و درباره اميد و خوف و رجاء و ايمان و شرايط مؤمن و آثار ايمان و علائم متقي و پارسا خط و رسائل فراواني بيان و تعليم فرموده است و به هر كس حضورش مي رسيد يا به بهر كه نامه مرقوم مي فرمود يا براي هر كس استفتاء مي كرد آغاز و انجامش نصيحت و اندرز و پند و موعظت بود كه توجه به خدا پيدا كنند و پرهيزكار شوند تا رستگار و موفق وكامياب گردند [1] .


پاورقي

[1] بحارالانوار ج17.