محمد ديباج


چهارمين فرزند امام جعفر صادق محمد ديباج است كه به جهت حسن جمال و بهاء كمال او ديباج گفتند او شخصيتي سخي و شجاع بوده ولي با آراء زيديه در خروج موافقت داشت و در ايام مأمون سال 199 هجري در مدينه خروج كرد و مردم را به بيعت خود خواند و مردم مدينه با او بيعت كردند و او مردي قوي القلب و عابد بود يك روز روزه مي داشت و يك روز افطار مي كرد و هر وقت از منزل بيرون مي آمد جامه هاي خود را به فقرا داده و برهنه گان را پوشانيده و هر روز گوسفندي براي مهمانان خود مي كشت.

او با طالبيين جنگ كرد و لشكر هارون را كشت و حضرت امام رضا عليه السلام او را به صلح و سلم دعوت فرمود - محمد ديباج به خراسان آمد و در زمره ساداتي بو كه مأمون دعوت كرد و در همان جا وفات نمود - و مأمون به تشييع جنازه او بيرون آمد و بر او نماز خواند و قروض او را كه سي هزار دينار بود ادا كرد گفت او رحم من است بايد رعايت وصله كنم.

در تاريخ قم مي نويسد محمد ديباج در جرجان وفات يافته و در سال 203 فوت كرده است و صاحب ابن عباد بر مزار او بارگاهي در سال 374 بنا نهاده.

حضرت عبدالعظيم حسني از عبدالله بن محمد بن جعفر حديث نقل كرده است و احفادش از مرو به قم منتقل شدند - به شرحي كه ابوطالب مروزي علوي نسابه ذكر كرده است.