خاتون آبادي مي نويسد منصور خليفه عباسي سمي در طعام كرد و به قولي در انگور و گويند چند دفعه آن حضرت را مسموم كردند و هر دفعه سر قبر جدش مي رفت شفا مي يافت دفعه آخر درد دل شديدي به آن حضرت دست داد و با آنكه خودش بزرگ ترين طبيب بود اما مي دانست اين درد مرگ است و از شدت زهر وفات كرد.

عمر بن يزيد گويد در آزار اولش وارد محضرش شدم ديدم درد بر او سخت فشار آورده ترسيدم وفات يابد گفتم كاش بر من معلوم مي شد امام پس از او كيست فرمود ليس علي من وجعي هذا يعني از اين درد نخواهم مرد و شفا يافت و پس از چند مدت باز مسموم شد خدمتش رفتم تكيه او روي به ديوار و پشتش به طرف در بود فرمود پاي مرا به قبله كن فوري عمل كردم خواستم از امام بپرسم فرمود اكنون جواب نمي گويم تو خود خواهي دانست بعد امام موسي بن جعفر بر او وارد شد و فهميدم او جانشين و امام او است.