همه مورخين اتفاق دارند كه حضرت امام جعفر صادق در آخرين لحظات زندگي دستور فرمود همه پسران و فرزندان و نخبه ي اصحاب مخصوص را جمع كردند.

آنگاه چون همه جمع شدند آن پيرمرد آسماني هفتادساله چشمان خود را گشود و صورت خود را به اطراف گردانيد اين نكته لطيفه را به صورت وصيت فرمود:

«ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلوة» [1] .

به شفاعت ما نمي رسد كسي كه نماز را ناچيز انگارد. نمار را خوار و خفيف شمارد و تحقير نمايد اين وصيت همان وصيتي بود كه پيغمبر و اميرالمؤمنين عليه السلام به صورت و الفاظ ديگر فرموده است و امام صادق عليه السلام با كمال صراحت به اصحاب و شاگردان مكتب خود فرمود بنيان كاخ علم و فضيلت نماز است و هر كس بخواهد در صف شفاعت شدگان اسلامي قرار گيرد بايد نماز را به ديده احترام و توقير و تعظيم تلقي كند زيرا ارشاد و ارتقاء و اعتلاء عقلي و روحي مسلمانان در سايه نماز تأمين مي گردد و به حتم و يقين اگر نكته ديگري در اسلام جالب تر از نماز بود شارع مقدس اسلام و صادق آل محممد عليه السلام آن را گوشزد اصحاب مكتب جعفري مي فرمود.

ام حميده مادر امام موسي كاظم عليه السلام مي گويد من و همه فرزندان و اصحاب چشم و گوش باز كرده بوديم ببينيم مهمترين آمال و آرزو و يا هدف و مقصد امام صادق عليه السلام چيست وقتي اين سخن را فرمود دانستيم كه چه قدر نماز اهميت دارد كه امام ششم آخرين كلمه خود را در احياء آن مصروف داشته مي گويد من هر وقت آن حال و آن كلمه را به ياد مي آورم بي اختيار اشك از چشمم جاري مي گردد؟!!

سپس فرمود هر يك از ارحام را مبلغي بدهند و قيد فرمود كه حسن افطس را هفتاد دينار بدهند سالمه خادمه او عرض كرد اي آقاي من به كسي كه قصد كشتن تو را داشت اين مبلغ را عنايت مي كني؟! فرمود براي آنكه من در صف كساني باشم كه قرآن در حق آنها مي فرمايد:

و الذين يصلون ما امر الله به ان يوصل و يخشون ربهم و يخافون سوء الحساب

سوره رعد 21

در توصيف كساني كه وفاي به عهد و ميثاق خود مي كنند مي فرمايد كساني هستند كه صله رحم مي كنند آنچنان كه خداوند امر فرمود صله نمايند و خاشع باشند و از خداي خود بيمناك گردند و از كار ناپسند در ديوان محاسبات الهي بترسند.

فرمود اي سالم خداوند بهشت را آفريد و بوي خوش در آن قرار داد به طوري كه از هزار سال راه بوي بهشت را مي توان استشمام نمود و دو طايفه اين بو را استشمام نمي كنند يكي عاق والدين و يكي قاطع رحم. [2] .

اين جزء اخير وصيت امام صادق عليه السلام نشان مي دهد كه پس از نماز هيچ عملي به اهميت صله رحم نيست.