مواعظ امام صادق عليه السلام داراي كتب خاص تربيتي است و آنچه بشر بدان محتاج است در زندگي مادي و معنوي امام ششم با آميختن به تقوي عملا براي مردم معني و ترجمه فرموده است در معرفت خدا در خوف و رجاء در ورع و تقوي - در زهد - درباره دنيا - در ريا - در شرك - در ظلم - در حال مؤمن - درباره امور زندگي و شئون اجتماعي كلماتي فراوان دارد كه از كلمات حضرت امير عليه السلام مي گذرد و هنوز احصاء نشده است:

درباره خوف و رجاء مي فرمايد خف الله كانك تراه و ان كنت لا تراه فانه يراك و ان كنت تري انه لا يراك فقد كفرت و ان كنت تعلم انه يراك ثم قدرت له بالمعصية فقد جعلته من اهوي الناظرين عليك [1] .

خداي را كوچك مشمار به گمان آن كه تو را نمي بيند اگر تو او را نبيني او تو را مي بيند اگر گمان كني كه او تو را نمي بيند كافر شده اي - اگر بداني كه تو را مي بيند و باز مبادرت به معصيت او كني در حالي كه ناظر تو است او را حقير شمرده اي و حال آنكه خداي بزرگ به همه چيز و همه جا و همه كار احاطه دارد و هر كاري را مي بيند و به حساب مي گذارد.

درباره دنيا مي فرمايد ان مثل الدنيا مثل الحية مسهالين و في جوفها السم القاتل يحذرها الرجل العاقل و يهوي اليها الفتيان بايديهم

دنيا همچون مار خوش خط و خالي است كه در تماس گرفتن با او نرم است ولي اندرونش پر از سم است آدم عاقل از آن كناره مي گيرد ولي جوانان بي تجربه ميل به دست درازي آن دارند آنگاه مي فرمايد مثل الحريص علي الدنيا مثل دودة القز كلما اذ دارت من القز علي نفسها لفا كان ابعد لها من الخروج حتي تموت غما

كساني كه حريص به دنيا و مال و منال آن هستند همچون كرم ابريشمند كه در تنيده هاي خود مي ماند و هر چه بيشتر تنيد از راه برون رفتن دورتر و محروم تر مي گردد.