علامه مجلسي در خبري نقل مي كند كه مردي خدمت رسول خدا آمد از مسافري كه همسفر آنها بود حكايت مي كرد كه اعبد خلق است و ما پس از تو كسي به قوت عبادت او نديديم.

رسول خدا فرمود عبادت او چگونه بود؟ عرض كرد نمازش قطع نمي شد و روزه اش را به آبي افطار مي كرد و باز فردا روزه مي گرفت همه روزها به روزه و شب ها به نماز و عبادت اشتغال داشت.

پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله فرمود: فمن كان يقوته و يقوم بكفايته پس كي زندگي و مخارج و مؤنه او را تكفل مي كند و وسايل معيشت او را فراهم مي كند؟!

گفتند ما براي او كار مي كرديم و طبح مي نموديم و مي خريديم و مي پختيم و مي شستيم و رفت و روب مي كرديم.

قال (ص) كلكم اعبد منه و قد جعل الله طلب الرزق علي الخلق كله من الانس و الطير و الهوام منهم بتعليم و منهم بالهام و اهل التحصيل و النظر يطلبونه باحسن وجه من السؤال و الاتكال و الخلا به و الخداع و الاحتيال و فيه خيركم من لم يكن كلا علي الناس.

حضرت رسول صلي الله عليه و آله فرمود در اين صورت همه شماها برتر از او بوده ايد زيرا خداوند طلب رزق را براي تمام مخلوق واجب و فطري قرار داده آدم و طيور و هوام و غيره هر خزنده و درنده و پرنده به حكم طبيعت به دنبال رزق مي روند ولي جمعي از مردم يا حيوانات براي طلب رزق به كار و كوشش و كسب و سؤال و برخي به حيله و خدعه و مكر و تزوير و غل و غش در معامله مي پردازند در هر حال بهترين كساني كه در راه كسب رزق باشد كسي است كه كل بر مردم نشود و سربار اجتماع نگردد و نخواهد به استعمار و استثمار از حاصل دسترنج ديگران بخورد و صاحب آن را محروم سازد.

آنگاه فرمود ملعون من القي كله علي الناس لعنت شده است بر كسي كه سربار مردم باشد و در حديث ديگر فرمود ملعون ملعون من القي كله علي الناس لعنت شده است كسي كه خود را سربار مردم قرار دهد تا از دسترنج آنها بخورد و زيست كند.

مالك دينار گفت در تورات خواندم كه طوبي لمن اكل من ثمر به خوشا به حال كسي كه از دسترنج خود زندگي كند و سربار جامعه نشود.

بنابراين اخبار زندگي اجتماعي بشر مبني بر كار و كوشش در راه كسب و پيشه است تا رزق حلال به دست آورد و از حاصل زحمات خود ارتزاق كند، چه لذتي بهتر از اين كه انسان بكوشد تا جامه زنان نپوشد يعني نفقه خور خود باشد نه نفقه خور و ريزه خوار خوان ديگران.

قال اميرالمؤمنين عليه السلام الخلق - عيال الله فاحسب الخلق الي الله من نفع عيال الله

يعني بندگان خدا نفقه خوار خدا مي باشند و محبوب ترين آنها در نظر حق كسي است كه نفعش به نفقه خواران بيشتر برسد.

و قال عليه السلام افضل الناس انفعهم للناس نافع ترين مردم بهترين مردم مي باشد.

قال صلي الله عليه و آله خصلتان ليس فوقهما من البر شي ء الايمان بالله و النفع لعباده.

فرمود دو خصلت است كه بهتر و بالاتر از آن نيست اول ايمان به يگانگي پروردگار جل شأنه دوم نفع رساندن به مردم.