جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب عليهم السلام، ششمين امام شيعيان، و پنجمين امام از نسل اميرالمؤمنين(ع) كنيه او ابو عبدالله و لقب مشهورش «صادق» است. لقبهاي ديگري نيز دارد از آن جمله صابر، طاهر، فاضل. اما چون فقيهان و محدثان معاصر او كه شيعه وي هم نبودهاند، حضرتش را به درستي حديث و راستگويي در نقل روايت بدين لقب ستودهاند لقب صادق شهرت يافته است و گرنه امامي را كه منصوب از طرف خدا و منصوص از جانب امامان پيش از اوست، راستگو گفتن آفتاب را به روشن وصف كردن است. كه:


مدح تعريف است و در تعريف آفتاب مادح خورشيد، مداح خود است كه دو چشمم روشن و بيناست.




ولادت او ماه ربيع الاول سال هشتاد و سوم از هجرت رسول خدا (ص) و در هفدهم آن ماه بوده است و در ماه شوال سال صد و چهل و هشت هجري به ديدار پروردگار شتافت. مدت زندگاني او شصت و پنجسال بوده است.




از آغاز ولادت تا هنگام رحلت اين امام بزرگوار، ده تن از امويان به نامهاي: عبدالملك پسر مروان، وليد پسر عبدالملك (وليد اول)، سليمان پسر عبدالملك، عمر پسر عبدالعزيز، يزيد پسر عبدالملك (يزيد دوم)، هشام پسر عبدالملك، وليد پسر يزيد(وليد دوم)، يزيد پسر وليد (يزيد سوم)، ابراهيم پسر وليد و مروان پسر محمد و دو تن از عباسيان ابو العباس، عبدالله پسر محمد معروف به سفاح و ابوجعفر پسر محمد معروف به منصور بر حوزه اسلامي حكومت داشتهاند. آغاز امامت امام با حكومت هشام پسر عبد الملك و پايان آن، با دوازدهمين سال از حكومت ابو جعفر منصور (المنصور بالله) مشهور به دوانيقي مصادف بوده است. مدفن آن امام بزرگوار قبرستان بقيع است، آنجا كه پدر و جد او به خاك سپرده شدهاند. نام مادر او فاطمه يا قريبه دختر قاسم بن محمد بن ابي بكر است و ام فروه كنيت داشته است. مادر ام فروه اسماء دختر عبد الرحمان بن ابي بكر است. امام صادق در باره مادرش فرموده است: مادرم مؤمن، متقي و نيكوكار بود و خدا نيكوكاران را دوست ميدارد.




چنان كه مشهور است فرزندان آن حضرت ده تن بودهاند، هفت پسر به نامهاي اسماعيل، عبد الله، موسي، اسحاق، محمد، عباس و علي و سه دختر به نامهاي ام فروه، اسماء و فاطمه.