مي گويند: روزي امام صادق عليه السلام به همراه فرزند بزرگوارش امام كاظم عليه السلام سواره به طرف عريض مي رفتند. در اثناي راه، مردي پيدا شد كه موي سر و ريش سفيد شده بود. امام صادق عليه السلام پياده شد و ميان دو چشم و دستش را بوسيد و گفت: فداي تو شوم.» و مشغول صحبت با او گرديد.

بعد، آن پير رفت و امام صادق عليه السلام سوار مركب خويش گرديد. امام كاظم عليه السلام از ايشان پرسيد: «آنچه با اين مرد انجام داديد نسبت به هيچ كسي نكرده ايد!» امام صادق عليه السلام فرمود: «او پدرم امام محمد باقر عليه السلام بود.» [1] .