حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: اسلام عريان است و لباسش حيا و شرم است و زيورش وقار و مردانگي، آن كار خوب است و ستونش ورع و اساس اسلام دوستي ما اهل بيت است.

احمد بن علي بن ابيطالب طبرسي در كتاب احتجاج از هشام بن حكم نقل مي كند كه: ابن ابوالعوجا و ابوشاكر ديصاني و عبدالملك بصري و ابن مقفع نزد خانه ي خدا جمع شده و حاجيان را مسخره مي كردند و به قرآن طعنه مي زدند، ابن ابي العوجا گفت: بيائيد هر كدام از ما ربع قرآن را نقض كنيم (يعني مثل آن را بياوريم) و وعده ي ما سال آينده همين جا؛ كه همه ي قرآن را نقض و اينجا گرد آئيم.

سال آينده همه همان جا جمع شدند ولي نتوانسته بودند چيزي از قرآن را نقض كنند و به عجز و ناتواني خويش اقرار كردند. هشام گفت: در اين ميان حضرت صادق عليه السلام به آنها رسيد و اين آيه را خواند:

«بگو اگر جن و انس متفق شوند كه مثل اين قرآن بياورند، نتوانند آورد، هر چند به پشتيباني يكديگر برخيزند. سوره اسري؛ آيه: 88»

آنها به يكديگر نگاه كرده گفتند: اگر اسلام حقيقتي داشته باشد وصيت محمد صلي الله عليه و آله به غير جعفر بن محمد نرسيده است. به خدا! ما هيچ وقت او را نديديم جز اين كه از او ترسيديم و از هيبت او بدنمان لرزيد؛ سپس با اقرار به ناتواني خويش متفرق شدند.