حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: هر كه خشمي را براي رضاي خدا فرو برد، خداي متعال روز قيامت قلب او را از رضاي خود پر مي نمايد.

محمد بن حسن صفار در كتاب بصائر الدرجات از مفضل بن عمر روايت مي كند كه:

دو نفر از اصحاب حضرت صادق عليه السلام مالي از خراسان براي آن حضرت آوردند؛ و در راه هميشه به اموال رسيدگي مي كردند، تا هنگامي كه به ري رسيدند؛ يكي از رفقاي آنها كيسه اي كه هزار درهم در آن بود، به آنها داد تا خدمت حضرت ببرند. هر روز جوياي اموال مي شدند تا مطمئن شوند تا اين كه نزديك مدينه رسيدند، يكي از آنها گفت: بيا به پولها سري بزنيم؛ هنگامي كه نگاه كردند؛ ديدند كه همه در جاي خود است جز كيسه ي پول آن مرد رازي (اهل ري). يكي از آنها به ديگري گفت: خدا به داد برسد، اكنون به حضرت صادق عليه السلام چه بگوئيم؟ رفيقش گفت: او مرد كريمي است و گمان دارم كه از اصل قضيه باخبر باشد. وقتي كه وارد مدينه شدند، خدمت حضرت رسيده و مال را به ايشان تحويل دادند، فرمود: كيسه ي مرد رازي چه شد؟ قصه را بيان كردند. فرمود: اگر كيسه را ببينيد مي شناسيد؟


گفتند: آري، فرمود: اي كنيز فلان كيسه را بياور؛ كنيز كيسه را آورد. حضرت كيسه را به آنها داد و فرمود: مي شناسيد؟ گفتند: آري همان است. فرمود:

من در دل شب محتاج مالي شدم، يكي از شيعيان جني خود را فرستادم، اين كيسه را از اثاث شما آورد.