بازگشت

قصر و اژدها در ميان دريا


حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: خشم، كليد تمام بديها و شرور است.

روايت شده است كه منصور دوانيقي شبي به پسر خود گفت: برو جعفر را بياور تا او را بكشم. وزير منصور گفت: كسي كه در گوشه اي نشسته باشد عزلت گرفته و به عبادت حق مشغول شده و دست از ملك تو كوتاه كرده باشد، كشتن او چه حاصلي دارد و هر چه گفت، سودي نداشت.

ناچار كسي را به دنبال حضرت فرستاد. منصور به غلامان گفت: وقتي كه او آمد و من با او مشغول صحبت شدم و عمامه از سر برداشتم شما همان موقع او را بكشيد. پس چون حضرت داخل مجلس شد، منصور از تخت پايين پريد و پيش پاي او دويد و آن حضرت را در صدر مجلس نشانيد. و خود به رسم ادب زانو زد و گفت: اي مولاي من! چرا زحمت كشيديد.

حضرت فرمود: تو مرا طلبيدي. منصور گفت: امروز هر چه شما بفرمائيد من اطاعت مي كنم. حضرت فرمود: مي خواهم كه ديگر مرا نخواني. منصور گفت: سميع و مطيعم. غلامان و وزير منصور بسيار تعجب كردند. چون امام جعفرصادق عليه السلام از آن مجلس بيرون رفت. منصور از شدت خوف و ترس و اضطرابي كه بر وجود او چيره شده بود، لحاف روي سر كشيد و بيهوش افتاد و تا نصف شب به هوش نيامد. چون به هوش آمد وزير از اضطراب او سؤال نمود.

منصور گفت: اي وزير! چون امام جعفرصادق عليه السلام به اين جا وارد شد، من اين قصر خود را ديدم كه موج مي زند چون كشتي در ميان دريا و اژدهايي عظيم ديدم كه يك لب به زير كشتي نهاده و يك لب بر بالاي آن و مي گفت: اي منصور اگر به ايشان تعرض كني يا بيازاري تو را با اين قصر فرو مي برم. چون او را ديدم و شنيدم عقل از من زايل شد و مدهوش شدم.