حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: عبادت خداوند را با وجود خستگي و بي ميلي بر خود تحميل ننمائيد.

هشام بن حكم روايت مي كند كه مردي از كوهستان به خدمت حضرت امام جعفرصادق عليه السلام آمد و ده هزار درهم در مجلس آن حضرت گذاشت و گفت: يابن رسول الله براي من خانه اي مهيا فرما كه وقتي با عيال و اطفال خود از حج مراجعت نمايم در آن منزل ساكن گرديم.

اين را گفت و راهي كعبه معظمه شد. هنگامي كه مراجعت نمود به خدمت آن حضرت حاضر شد. حضرت او را با عيال و اطفال در منزل شريف خود جاي داد و فرمود كه از براي تو در فردوس اعلي سرائي خريده ام و سجلي نوشته ام. حد اول آن سراي به سراي رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم متصل است و حد دوم به خانه حضرت مرتضي علي عليه السلام و حد سوم آن به مسكن حسن بن علي عليه السلام و حد چهارم آن به منزل امام حسين عليه السلام متصل است.

آن مرد چون اين سخن از حضرت شنيد گفت: راضي شدم و قبول نمودم. حضرت امام جعفر صادق عليه السلام آن مبلغ را بين فقراي بني حسن و بني حسين تقسيم كرد. بعد از مدتي آن مرد كوهستاني بيمار شد و اثر مرگ را بر خود مشاهده نمود. اهل و خويشان خود را احضار فرمود و گفت: اي ياران، يقين مي دانم كه آن چه امام جعفرصادق عليه السلام به من خبر داده حق و صدق است.

ايشان سجلي به من داده، وصيت من به شما اين است كه آن سجل را با من در قبر بگذاريد. چون شب شد، آن مؤمن نيكو اعتقاد به جوار رحمت ايزدي واصل شد. خويشاوندان بنا بر وصيت او را با سجل در قبر نهادند. بعد از دفن مردم متفرق شدند. روز بعد چون بر سر قبرش رفتند. آن سجل را بر روي قبرش يافتند كه در آن به خط سبز نوشته بود كه حق سبحانه و تعالي وفا نمود به آن چه ولي حق حضرت جعفر بن محمد صادق عليه السلام با او وعده فرموده بود.