اي روح صداقت از دم تو



اي گوهر علم از يم تو





زيبندة توست نام صادق



الحق كه تويي امام صادق





بر هر سخنت ارادت علم



در هر نفست ولادت علم





ميلاد تو اي وليّ سرمد



شد روز ولادت محمد





در هفدهم ربيع­الاول



شد نور تو بر زمين محوّل





از صبح ازل امام علمي



تا شام ابد تمام علمي





دانش ز دم تو راست قامت



استاد علوم تا قيامت





قرآن به دم تو خو گرفته



ايمان ز تو آبرو گرفته





با نطق تو زنده تا قيامت



توحيد و نبوت و امامت





اي در دهنت زبان قرآن



قرآن همه جان، تو جان قرآن





رويد چو به بوستان شقايق



از لعل لبت دُر حقايق





وصف تو هماره بر لب ماست



راه و روش تو مكتب ماست





با تو همه جا مدينة ماست



اين گفت تو نقش سينة ماست:





"هركه شمرد سبك صلاتش



فردا نبود ره نجاتش"





دور است ز خط طاعت ما



بر او نرسد شفاعت ما





تو مخزن علم كبريايي



تو وارث ختم الا­نبيايي





حق را نفس تو نوشخند است



قرآن به دمت نيازمند است





قرآن كه دُر كلام سفته

با نطق تو حرف خويش گفته





هر آيه كه جبرئيل آرد



بي­نطق شما زبان ندارد





او راه و شما چراغ راهيد



ناگفته و گفته را گواهيد





تو بر تن پاك علم، جاني



استاد مفضّل و اباني





دانشگه نور حق، پيامت



صدها چو زراره و هشامت





دارند جهانيان بصيرت



از مؤمن طاق و بوبصيرت





اي زندگيم هدايت تو



دين و دل من ولايت تو





مهر تو همه عقيدة من



مشي تو مرام و ايدة من





روزي كه گِل مرا سرشتند



بر لوح دلم خطي نوشتند





اين خط نوشته را بخوانيد



من جعفريم همه بدانيد





دلباخته­اي ز اهل بيتم



خاك ره عبدي و كُميتم







فرياد دوازده امامم



نور است به هر دلي كلامم





باشد كه به خاك پاي ميثم



"ميثم" بشود فداي ميثم